Ημερομηνία: 07/06/2011
Μέσ' στον ορυμαγδό, αλλά και πριν απ' αυτόν, κάποιοι άρχισαν να χάνουνε την αίσθηση, ή δεν την είχαν ποτέ. Την αίσθηση της Ιστορίας, των αναλογιών και των διαστάσεων - πολύ περισσότερο στα επιμέρους, που είναι εξίσου σημαντικά.
Ας πούμε, διαβάζω ότι προτίθενται από το υπουργείο Παιδείας να κλείσουνε το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο ΑΠΘ - αν και ξέρουμε ότι είναι πολύ καλύτερο από το αντίστοιχο των Αθηνών. Ποιος άσχετος τους το συμβούλευσε; Και με ποια μπακαλίστικη λογική - για να σώσουνε τι; Την οικονομία της χώρας;
Να θυμίσω ότι ο Ελληνισμός μετά τον πόλεμο είναι βαθιά συνδεδεμένος με τη Γαλλία, τη γαλλική γλώσσα και το Παρίσι - κυρίως ύστερα από τη μεταφορά και διάσωση, στα 1945, πολλών ελλήνων διανοουμένων στη γαλλική πρωτεύουσα με το περίφημο πλοίο "Ματαρόα". Τότε, με πρωτοβουλία του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Οκτάβιου Μερλιέ, πήγε εκεί ο ανθός του πνευματικού κόσμου, διακόσιοι άνθρωποι, που πολλοί εξ αυτών διέπρεψαν μετά παγκοσμίως στη σκέψη και στις τέχνες. Ποιον να πρωτοθυμηθείς από κείνους τους πρωτοπόρους που δόξασαν και την Ελλάδα και τη Γαλλία: τον Κώστα Αξελό, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Γιάννη Ξενάκη, τον Κώστα Παπαϊωάννου, τη Νέλλη Ανδικοπούλου, τον Μέμο Μακρή, τη Μάτση Χατζηλαζάρου (Θεσσαλονικιά, σύζυγο Ανδρέα Εμπειρίκου, ποιήτρια), τον Αριστομένη Προβελέγγιο, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Νίκο Σβορώνο, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ και πόσους άλλους;
Μέσ' στον ορυμαγδό, αλλά και πριν απ' αυτόν, κάποιοι άρχισαν να χάνουνε την αίσθηση, ή δεν την είχαν ποτέ. Την αίσθηση της Ιστορίας, των αναλογιών και των διαστάσεων - πολύ περισσότερο στα επιμέρους, που είναι εξίσου σημαντικά.
Ας πούμε, διαβάζω ότι προτίθενται από το υπουργείο Παιδείας να κλείσουνε το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο ΑΠΘ - αν και ξέρουμε ότι είναι πολύ καλύτερο από το αντίστοιχο των Αθηνών. Ποιος άσχετος τους το συμβούλευσε; Και με ποια μπακαλίστικη λογική - για να σώσουνε τι; Την οικονομία της χώρας;
Να θυμίσω ότι ο Ελληνισμός μετά τον πόλεμο είναι βαθιά συνδεδεμένος με τη Γαλλία, τη γαλλική γλώσσα και το Παρίσι - κυρίως ύστερα από τη μεταφορά και διάσωση, στα 1945, πολλών ελλήνων διανοουμένων στη γαλλική πρωτεύουσα με το περίφημο πλοίο "Ματαρόα". Τότε, με πρωτοβουλία του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Οκτάβιου Μερλιέ, πήγε εκεί ο ανθός του πνευματικού κόσμου, διακόσιοι άνθρωποι, που πολλοί εξ αυτών διέπρεψαν μετά παγκοσμίως στη σκέψη και στις τέχνες. Ποιον να πρωτοθυμηθείς από κείνους τους πρωτοπόρους που δόξασαν και την Ελλάδα και τη Γαλλία: τον Κώστα Αξελό, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Γιάννη Ξενάκη, τον Κώστα Παπαϊωάννου, τη Νέλλη Ανδικοπούλου, τον Μέμο Μακρή, τη Μάτση Χατζηλαζάρου (Θεσσαλονικιά, σύζυγο Ανδρέα Εμπειρίκου, ποιήτρια), τον Αριστομένη Προβελέγγιο, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Νίκο Σβορώνο, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ και πόσους άλλους;
Αυτοί δημιούργησαν το υπόβαθρο για την επόμενη γενιά Ελλήνων που κατέφυγαν και διακρίθηκαν στο Παρίσι, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Τάκις, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Γαβράς, γλύπτες, σκηνοθέτες και ποιητές και πολιτικοί διωκόμενοι - δεν είναι τυχαίο που και ο Καραμανλής κάποτε, στα δύσκολα, εκεί κατέφυγε.
Δημιουργήθηκε όσμωση, Γάλλοι άρχισαν να γράφουν λατρευτικά για την Ελλάδα, όπως ο Ζακ Λακαριέρ ή, πρόσφατα, ο Ζαν Λικ Γκοντάρ, φιλέλληνες υπήρξαν πολλοί, μεταξύ των οποίων ο Ντ' Εστέν και ο Μιτεράν, ενώ τον Μάιο του 1963 κατέφθασε στην Αθήνα και μετά στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της Γαλλίας στρατηγός Ντε Γκολ, που επισκέφθηκε στην πόλη μας το Γαλλικό Ινστιτούτο.
Σε κάθε περίπτωση, η Γαλλία, το γαλλικό πνεύμα, το Παρίσι και η γαλλική γλώσσα, είναι συνδεδεμένη πολλαπλά με την Ελλάδα, την ιστορία και τα ευρωπαϊκά, αλλά και παγκόσμια, συμφέροντά της - δεν μπορεί να μην υπολογίζουμε κινήσεις που φαίνονται μικρού μεγέθους, αλλά που έχουνε πολύ μεγάλη πνευματική και πολιτική σημασία, ειδικά αυτή την εποχή, που πάλι η Γαλλία μας συμπαρίσταται, ενώ ταυτόχρονα έχει αρχίσει μεγάλη προσπάθεια για τη διάδοση και διάσωση του κύρους της Γαλλικής Γλώσσας.
Είναι λάθος να συμβεί αυτό που ακούγεται. Εξάλλου, τα αγγλικά έχουνε πλημμυρίσει την Ελλάδα, και όχι μόνον, κι εμείς οφείλουμε να κρατούμε τις ισορροπίες και να ενισχύουμε την εκμάθηση κι άλλων γλωσσών, στο όνομα, έστω, της πολυφωνίας που επαγγέλλεται και η Ευρώπη. Δεν είναι όλα χοντρική λογιστική. Με το γουρονοψάλιδο δεν λύνονται θέματα που δεν είναι μόνο οικονομικά ή οικονομίστικα. Και όταν το υπουργείο αφήνει να εννοηθεί, αρκετές φορές τελευταίως, ότι θα κλείσει το τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας, αποθαρρύνει τους υποψηφίους να το επιλέξουνε, του χρόνου, για να έχει τη δικαιολογία να το εξαφανίσει. Ελληνικά κόλπα. Και μέσα στη γενικότερη φασαρία, αυτό ίσως φαντάζει έλασσον, αλλά δεν είναι καθόλου. Εξάλλου, είναι γνωστή η ρήση: Μικρό κανόνι εκρέπαρε, και ξαρματώθη κάστρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου